συνοδικό Κίνημα

Κίνημα για τη μεταρρύθμιση της Δυτ. Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (14ος-15ος αι.). Εκδηλώθηκε στους ανώτερους κύκλους της Καθολικής Εκκλησίας και ανάμεσα στους δυτικοευρωπαίους φεουδάρχες. Υποστήριζε την κυριαρχία των Οικουμενικών Συνόδων επί του πάπα και ήταν αποτέλεσμα της εμφάνισης των ισχυρών εθνικών συγκεντρωτικών κρατών και της τάσης των εθνικών εκκλησιών για λιγότερη εξάρτηση από τον παπικό θρόνο. Στις αρχές του 15ου αι., οι κυρίαρχες τάξεις επιδίωξαν τη μεταρρύθμιση της εκκλησίας εξαιτίας της πτώσης του παπικού κύρους και της ανάπτυξης των αιρετικών κινημάτων. Αφορμή για το σ.κ. ήταν το «μεγάλο σχίσμα», του 1378-1417. Οι οπαδοί του σ.κ. ζητούσαν την ταχτική σύγκληση των Οικουμενικών Συνόδων, που τις θεωρούσαν το ανώτατο όργανο όλης της Καθολικής Εκκλησίας. Για τον περιορισμό της εξουσίας του πάπα, συγκλήθηκε η Σύνοδος της Πίζας (1409), με πρωτοβουλία ορισμένων καρδινάλιων και χωρίς την έγκριση του πάπα. Η αρχή της κυριαρχίας των Συνόδων διακηρύχτηκε στις συνόδους της Κωνστάντιας (1414-1418) και της Βασιλείας (1431-49). Στη Σύνοδο της Φλωρεντίας (1438-1445) που συγκάλεσε ο πάπας Ευγένιος IV, καταδικάστηκε το σ.κ. και λίγα χρόνια αργότερα ο πάπας Πίος II απαγόρευσε κάθε αναφορά στην Οικουμενική Σύνοδο.